Pikë për pikë

Një nga studentët e hadithit vdiste me mall për kërkimin e dijes. Ai do të ulej aty ku mblidheshin dijetarët dhe do të mësonte prej tyre.

Kur kaloi një kohë, ai ndjeu se nuk kishte sukses, pasi nuk mundi të fitojë dituri. Kështu ai arsyetonte me vete: "Unë nuk jam i denjë për këtë dituri."

Ai dha atë duke menduar se ai nuk kishte kapacitet dhe se nuk ishte i kualifikuar për kërkim të dijes.

Pasi kishte lënë sferën e dijes, një ditë kaloi tek një shkëmb në të cilën uji po e pikonte, rënie pikë për pikë . Pikimi i vazhdueshëm i ujit (me vite) e kishte dëmtuar shkëmbin në një pikë ku kishte bërë një vrimë në të. Njeri qëndroi atje për një kohë, duke e shqyrtuar dhe reflektuar, dhe mendoi, "Ky ujë, pavarësisht nga butësia e tij kishte një efekt mbi këtë shkëmb të vështirë. Mendja dhe zemra ime me siguri nuk janë më të fort sa ky shkëmb dhe as dituria më e butë se sa ky ujë. "

(Kjo i bëri një përshtypje të thellë dhe) ai ishte i vendosur për tu kthyer mbrapa duke e kërkuar diturinë, të cilën e bëri dhe shkëlqeu në të. Ai më vonë u bë një nga ata të referuarit për shkak të diturisë.